🚧У прыпар
Алесь ГарунАлесь Гарун на
Ведах беларускіх
Ведах беларускіх
УПРЫПАР
Прыпарыла, Нахмарыла, I ўдарыла!
- Святы Ілля…
Маланка ўраз з’явілася, Мільгнула і звалілася, I дожджыкам аблілася Гарачая зямля.
Кроплі разам, згодна, жвава, Пояць ўсё, што хоча піць: Збожжа, дрэвы, краскі, травы; Вулкі хочуць затапіць, Б’юць у стрэхі, мыюць шыбы, Мыюць хаты, мочаць сад;
У рэчцы спожыў маюць рыбы… Хто ў прыпар дажджу ня рад? Сцішаецца, Змяншаецца, Ўнімаецца.
- Няма!
I сонка паказалася, Маўляў, само купалася; Прыемна усміхаецца, Блішчыць, пераліваецца, Яскрава адбіваецца На траўцы, на лісточку, У рэчцы, ў раўчачочку, На вулачцы, ў садочку; Зямля ўздыхае поўнымі, Шчаслівымі, чароўнымі Грудзямі усіма.
style=”position: absolute; top: -0.77in; left: 1.25in”
Translated by Vera Rich.