🚧Роднай старонцы
Янка ЛучынаВедах беларускіх
РОДНАЙ СТАРОНЦЫ
Ты параскінулась лесам, балотамі, Выдмай пясчанай, неураджайнаю, Маці-зямліца, і умалотамі
Хлеба нам мерку не даш звычайную.
А сын твой, беднаю адзет сярмягаю, 3 лыка пляцёныя лапці абуўшы, Едзе драбінамі ці калымагаю, Конем, што цягне, як бы заснуўшы…
Усё ў табе бедна. Часта заплача Мужык араты дзеля злой долі, Цяжка працуючы. Ён жа, аднача, 3 табой расстацца не жджэ ніколі.
I непрыглядную хату з пажыткамі, I поле скупое, выган без пашы Мы, апрануўшыся старымі світкамі, Любім і цэнім — бо яны нашы.
Дасць Бог крывавым потам аратаму Здабрыць пясчану зямліцу здарыцца, Быць добра сытаму, хоць не багатаму, А дзеля празніка чарка нам зварыцца
Сонца навукі скрозь хмары цёмныя Прагляне ясна над нашай ніваю, I будуць жыці дзеткі патомныя Добраю доляй — доляй шчасліваюк
JANKA LUCHINA