🚧Восень
Пятрусь БроўкаВедах беларускіх
ВОСЕНЬ
Ходзіць восень ў свіце шэрай, 3 непагодных хмар сатканай, Распусціла ветры-косы Над пал ямі, над барамі. м Ходзіць злосная, плюецца, Лісце жменямі шпурляе.,,
Толькі сонца не здаецца, Прабіваецца праэхмары, Улагоджвае старую.
Дзень, другі нервуе восень, А пасля паспакайнее, Стане добрай і ласкавай.
Заспявае, засмяецца, Світку ўздзене залатую 3 лісцяў вогненных кляновых;
У рабіне яркай шчокі, I глядзяць крыніцы-вочы Так задумліва на неба.
Добра ў гэткі час на вёсцы — Скрозь стагі саломы, сена Восень звонкую вартуюць. Дэе-нідзе агні на полі.
Там у прысаку гарачым Бульба смачная пячэцца.
Ходзіць восень чыстым борам У сукенцы верасовай, 3 кожным дрэўцам пагамоніць, Ажно свеціцца, здаецца, Мох сівы на даўніх соснах…
Я сваю вітаю восень!