« Назад Далей » in English

🚧Надзя-Надзейка

Пятрусь Броўка
Пятрусь Броўка на
Ведах беларускіх

НАДЗЯНАДЗЕЙКА

Плача сірочая ў лесежалейка… Сціхла ты,

Змоўкла, наша Надзейка.

Хто ж гэта думаў, як давялося: Вочы закрыла хмурая восень, Выцвілі косы, Шчокі запалі, Рукі завялі.

— Надзя! Надзейка!.. — плача жалейка. Болей рукам тваім Жыта не жаці, Жыта не жаці, Снапоў не вязаці. —

Трэцюю ночку вісне дзяўчына На белай бярозе ля роднай хаціны. Горачка-гора сэрца скавала, Што ж ты, бярозанька, не ўратавала?

3 лісцем пажоўклым горкія слёзы Падаюць, сыплюцца з белай бярозы: — Добрыя людзі, жальбу здыміце, Лепей мяне вы, бярозу, спіліце. Гэтую дзеўчыну знала я дзіцем…— Жоўты пясочак.

Зялёны вяночак.

Сінія вочкі, ІІІто васілёчкі.

Буйныя ветры, лютыя буры…

Ходзіць па лесе хлопец пануры.

3 лісцем пажоўклым горкія слёзы Падаюць, сыплюцца з белай бярозы:

« Назад Далей » in English