🚧Пасля навальніцы
Кастусь КірэенкаВедах беларускіх
ПАСЛЯ НАВАЛЬНІЦЫ
Заўсёды пасля бурнай навальніцы Клякоча над разбураным гняздом Ды арлянят падлічвае арліца.
I песціць тых, што жывы, пад крылом. I кліча тых з тужліваю надзеяй, Karo разбіў аб скалы цяжкі гром.
Сціхаў апошні водгук грознай дзеі, Яна ж чакала: вернуцца сыны.
I вочы ўдаль, у змрок шляхоў глядзелі.
Мо недзе прыпыніліся яны, Салодка спяць, а сумны матчын голас Хіба ўстрывожыць светлыя іх сны?
I толькі як праз дзень на скалах голых Вада пад сонцам знікне — хоць бы след, Яна ў жальбе апусціць нізка голаў
Але ізноў устане. Грозна ўслед Праклён пашле няміласным грымотам, Што страсянулі ўвесь вакольны свет,
Паплача па загінуўшых употай I ласку ўсю сваю аддасць жывым, Каб крыллі іх мацнелі для палёту.
…..нтіІІІіЯЯЙіП!