🚧Люблю

Канстанцыя Буйло

Канстанцыя Буйло на
Ведах беларускіх

ЛЮБЛЮ

Л юблю наш край — старонку гэту, Дзе я радзілася, расла.

Дзе першы раз пазнала шчасце, Слязу нядолі праліла.

Люблю народ наш бедарускі, Хаціны ў зелені садоў, Залочаныя збожжам нівы, Шум нашых гаяў і лясоў,

I рэчку, што імкліва воды Імчыць ў нязведаную даль,

I схілы берагоў пясчаных, I яснасць чыстых яе хваль.

Люблю вясну, што ў кветкі, зелень Аздобіць радасна зямлю, Буслоў па гнёздах клекатанне 1 спеў жаўроначка люблю.

Гарачую спякоту лета

I буру летнюю з дажджом, Як гром грыміць, а ў чорных хмарах Маланка зіхаціць агнём.

I восень сумную люблю я,

I першы звон сярпоў і кос, Як выйдуцьжнеі збожжа жаці, А касары — на сенакос

Люблю зіму з яе марозам, Што вокны прыбярэ ва ўзор, I белы снег, што, ўкрыўшы поле, Ірдзіцца бляскам ясных зор.

KANSTANTSIA BUILO

175