🚧У горадзе малым
Еудакія ЛосьВедах беларускіх
У горадзе малым —
Запушчанасць садоў,
У горадзе малым — Пахрумстванне пладоў,
I каля клуба ўдзень — «ахрыплы» мяч,
I цішыня увечары, хоць плач…
У горадзе малым — мігценне рос
I гэткае багацце доўгіх кос: Русявых, белых, чорных, залатых, Што хоць пазыч каторую на міг!
Ды упрыгож істужкай, грабянцом Ці пакладзі на галаве вянцом I ўжо тады спяшайся пакараць. Спяшайся
захапляць і цараваць!
Вясновы дым
Над горадам малым…
Кіно — дзядам, дзіцячы сад — малым…
А што сярэднім — з косамі, як лён, I нават пасівелымі з тых дзён, Калі каналі ў полымі сады
I за вінтоўку браўся малады?
«Сярэдніх» пашкадуйце, салаўі…
Hi шчасця ў іх, ні людскае сям’і, Hi паратунку ад таемных слёз, Hi радасці ад кос, Цудоўных кос,
Бо тыя, для каго яны раслі, Ляжаць, непакароныя, ў зямлі.