« Назад Далей »

🚧Чырвовы васілёк

Ала Войлакава
Ала Войлакава на
Ведах беларускіх

Нібыта сама вясёлка Уплецена ў вянок. Свет роднага прасёлка Наўкол у красках лёг. Спявала ціха жыта, Таіў вякі быльнёг… Адкул ь такое дзіва - Чырвоны васілёк? Ля кветкі ў захапленні Слыняецца далонь. I праз гады здзіўленне Яшчэ ярчэй жыло. Сон гэта запаветны Ці явы самой плён? Чаму агеньчык-кветка Мне шле цяпло з тых дзён? . Яму не паўтарыцца, Хоць і заве здалёк Мяне маё дзяцінства — Чырвоны васілёк

« Назад Далей »

Зборнікі: Паэзія Прыдруцця