🚧Кветка папараць
Васіль ДзеравяшкаВедах беларускіх
Не спыніць, не суняць, не стрыножыць Менш на шчасце, а больш на бяду Мяне мчыць па жыцця беэдарожжы Апантанасці дзікі табун. Падуладны законам нябесаў Ён маўклівы і верны, як цень, Мо таму над скапычаным лёсам Сціпла папараць-кветка цвіце. Я зрываю яе асцярожна I Загрубелай і цвердай рукой… <3 Не спыніць, не суняць, не стрыножыць, Што было і што будэе са мной со За душы іх так хомацца маліцца - У маці боль сцякае па шчацэ… На плошчах белакаменнай сталіцы Даўно гучыць бялыніцкі акцэнт. Мой Млечны Шлях - ад пуні да сянніцы, Дзе пахне гноем, сенам ды аўсом. На эолаку тугія бліскавіцы Ліюцца ў збан салодкім малаком. ён свеціцца, пяшчотлівы і вечны, Нібытв на далонях мазалі. I дай нім Бог, каб аойнаў I галечы Не ведаць больш маей саятой эямлі style=”position: absolute; top: 0in; left: 2.2in” ц . ВАПЛЬДЗЕРтіЖА_______