« Назад Далей »

🚧Зялёным дубочкам стаяць

Уладзімір Серыкаў
Уладзімір Серыкаў на
Ведах беларускіх

Я энаю, сябры мае, знаю, Якдорага сэрцу майму I гзта старонка лясная, I сінявокая Друць. I Вослеўка наша і Вабіч, Няропля, Малыш і Клява Сваей прыгажосцю нас вабяць, Што нельга аб іх не спяваць. I гзта бпакггнае неба, I белае царства бяроз… Мне лепшай старонкі не трэба, Дэе я нарадзіўся і рос. Ботуг.неўякімсьцізамежжы Алошкі усход сустракаць ^”отымУП°Лібязмежным Зяленым дубочкам стаяць УЛАД31МІР СЕРЫХАу

« Назад Далей »

Зборнікі: Паэзія Прыдруцця