🚧Раніцой сцюдзёнаю вадзіцай...

Андрэй Кунцэвіч

РйНІЦОЙ СЦЮДМнОЮ МДЭІЦЖЙ Тмр абдам I выйду м гарод - Нвбасхіл, ясвотлены эарніцай, Зяпіхурыць думак карагод Загарланіць пемнь галаосты, Зарыпіць калодэож-лрацаўмік, Пошчак лугі, пастухоеы сеюты, Да якіх з малонстм я прыоык Гаспадар * касой ідм паасльна Праглынуў яго туман рачны Пасня сталі зрэжа намколло - Ападуць крышталікі расы Удыхну праэрыстм пааетра, Раэаяду я рукі у бокі, I падхопіць радасць подых аетру Радаоць у абуджанай душы

« Назад Далей »

Зборнікі: Паэзія Прыдруцця