🚧Бялынічы
Васіль ДзеравяшкаВедах беларускіх
Вясняю паэодкай змоўку круціць На рацэ шырокай морны шр Вастраверхім стогам па-мад Друццю Тут стаяў калісьці мамастыр ооь да^ю ўжо клюмы жураўліныя ймышся з жухлай траэой, Не ед*аэгюзченым выраем ! парушаю спакой Быдам бопь палямння аоенняга, гцчыа падранак’кулік, Ем дамрам птушыным асемены. Прыкулыаў да шіме з асаю Есць паданне яго сцемы клалі Рупныя прыгонныя майстры. БелымІ начамі працавалі, Палячы высоюя кастры Назва шпіфавалася гадамі Каля млына плынь прарвала гвць. Новымі вышыннымі дамамі На прастор Бяпынічы ггядзяць. Што ж, баквс. асэку азалелую Пацдай - ей хжпм журбы. I сядай на даломь. пацяплвпую Ад аоошмяга оомца вярбы Белай поўняй узыхедіяць нсчы Пв’Над Друццю сцелецца туыан Мне заўжды святпо струыеняць вочы Шчырых землякоў-бяпыкічан __— ВАСІЛЬ ДЗЕРАВЯШКА