🚧З пакатага ўзгорка

Віктар Сухараў

3 пакатага узгорка Бяжыць, шуміць ручэй. I мой сынок Рыгорка Йдзе да яго бліжэй Ен па вадзе караблік Пускае і крычыць: - Татуля. мне пара ўжо У шлях далёкі плыць. УУСУХАРАУ

« Назад Далей »

Зборнікі: Паэзія Прыдруцця