🚧А жыта ўжо не палавее...

Віктар Хаўратовіч

Вятры на досеітку дыхнулі Не летняй саежасцю - эімой. Чес неўзабам падагуліць Эдабытек рупнасці мавй Іду праз непагадэь I слоту У бедны ўжо на сонца дэемь .. Яшчэ не скончана работа. Зямныя клопсты людэей А дождж у лужынах забулькаў, Расплыўся эолкім раўчухом. Сяма ў капцы не ляжа бульба. Сам лон не стане ручніком. А жытй Ў*о не палввее - Змаў ясыпаюцца лісты Іду у бараяную эавею, У шум бяроээк зэлагых Такі адмай. У^^^бяроз. д ты чакай.

« Назад Далей »

Зборнікі: Паэзія Прыдруцця