🚧Мінаюць веі і дажджы

Змітрок Марозаў

МІнаюць аеі I дажджы, Жыццё васковай свеч’кай тае Я толькі цень сваёй душы. Якая з небам раэмаўляе. Я - ценьі У маладой траве Маіх слядоў не застанецца. Душа ж мяне перажыве I ў пакаленнях адгукнецца.

« Назад Далей »

Зборнікі: Паэзія Прыдруцця