🚧Храм
Змітрок МарозаўВедах беларускіх
я збудаеаў свс Нібы э цагпін Было ў тым х| Завейнай ноч Свае пачуцці За сцены хр; А слухаў тог На мітусню: Але аднойч Сышоў, як г| ‘Твой храм Пачуў я ціх “Зямлі ты Не чуеш с Каму касіц Ты не пад Быў гзты і Якперунс Я зруйнаі I абрабіў ] Рунецья Шаптацц Мае ж п« Над ім пі УДК 821.161.3-1 ББК 84 (4 Бал)-8 Праменьчык сонца ў душы маёй тв. літара- П69 тараў Прыдруцкага краю / уклад. М. Падабед - Мн БелФранс, 2005. - 143 С. І8ВЫ 985-6425-29-8 Змест зборніка складаюць гворы паэтаў і празаікаў Бялыніцкага раена Тэматыка іх таорчасці самая разна- стайная - любоў да Бацькаўшчыны, замілааанне роднымі краявідамі, асэнсааанне гісторыі I чалаэечага жыцця каханна Адрасуецца аматарам літаратуры Укпвдвльнік М)п)пя ПадоОод Храм Я збудаваў авой храм са оло» пш іт. НІбы а цоглііі, алаленых атэм Р ° ЭІХ| Было ў тым храма аусцішна I гожа Завейнай ноччу, навальнічным дн«м. Свае пачуцці, мары I памкненні За сцены храма я не адпускаў, А слухаў толькі муэыку натхнення, На мітусню ж увагі не звяртаў. Але аднойчы ноччу Шляхам Млечным Сышоў, як прывід, старац да мяне: йй тв літара- М. Падабед. - “Твой храм — турма, а ты ў Ім — вязень вечны* Пачуў я ціхі голас, як у сне. “ЗямлІ ты зрокся, чалавеча мілы, Не чуеш стогнаў гоняў I бароў. Каму касіць? Каму араць? 3 магілаў Ты не падымеш песняй плугароў*. іэтаў і празаікаў сч’ самая разна- паванне роднымі ‘авенага жыцця Быў гэты вырак, як пад сэрца ножык, Як перуновы стрэл сярод зімы… Я эруйнаваў свой храм са слоў прыгожых I абрабіў пад жыта дол нямы. ЦК (21.1(1.3-1 БК М (4 Б»л)-6 Рунець яму ціхмяным днвм асеннім, Шаптацца жыту з ветрам веснавым Мае ж пачуцці, мроі і памкненні Над ім паплачуць дожджыкам жывым “рманне 2005 ЬміфМ”с’ 2005