🚧Пачастунак для кар’еры

Міхась Карпечанка

Гумарэска Г Й ІЯП’“ « МЫЦІ» рОўЯЯ чгтмр* У style=”position: absolute; top: 0.01in; left: 1.1in” style=”position: absolute; top: 7.87in; left: 5.18in” ДВКТВРВМ I іуі Л/ІЯІН крабрвйШМ іняНШ’7/СЯ ‘‘ЛМ^ І ГЗЛвВкі і ппін Пплую рпця’О’у I Мв/Лв Ы» ЧЫЦІ* I ІорвгамврМЦЬ ХОЧЭ УЖО ПСГТММ / >аЛІ, ЦЛО І9ІН ЯГПІІМ ІІЯПЮб’/ўМІЦД ММВЙ огвлв Нв кацвў, знвчыццл, тварям у бруд ларад чынвй ляснуцца Хворы, - эвяртялцца бн да мяне дрыжамна гопа- оам, «дпусціца доктвра. Узрадаявўся добра, ало доктара Каб сангтарка якая заложніцай ствля, не звярнулі б увагі Абыыцдў бы туг

Зегадчыка ў кабінст, - крычу. - Іначэй, - надему нпжом на горла дзяўчыны ў халаце. - ей какж /сей свабй камланіяй не адратуеце Болыя халаты бы встрам садэьмула Кінулся аа ўсе бакі. I што вы думаеце, грамадзянін суддзя? Праэ мей- кую хвіліну прыбягае загадчык Беэ халата. праўда заспаны Сапе, аачыма плюскае Злосць яго ажмо рас* пірае, але не крычыць Мяне першага ў сэой кабыек запрашае Але я -чалавек сумленны Для мяне чарга- святая справа Пайшоў друпм Хачу заўважыць, грама- дзямін суддзя, нож быў драўляны Унуку падарунак чая страваў Міліцыянер папярэдзіў, што вы нож забераці Рзчавы доказ. Навошта вн вам? Унуку будэе радасць А вам мвгу пістапет зрабіць Не адрозніш ад сапраўдна га Цікулямйт Эуам не шэншла на кар ерскай лесамы Ммолу Аў- сяніку Як аасеў гадкоу дваццаць таму на пасадэе аяду чаге спецыяліста так і коўмецца на гатым выцертым колкім кресліцы дагэп уль Крыудна Балюча Яго ад» курснікі** **даумо паааймалі** **акладжтыя** **пасады** **_паяы&_** **ў** **піцд‘ Ды што там зднэкурснікі Вунь *Пяч-** ^^Нягоднікі Яшчэ пвзалетвсь практыкзааЎсЯ ^’1|,колу Вопыту набіраўся. А ўжо ўзнвсся Д» гал”* * інжымера Ламу* смокча, скурай абцягнуўся ■. машына… А ўсе пасада - хлебная. на заробак вядучага толькі са старымі даўгамі р»®“ Нават на дэмакратычную “Прыму” не хапае. м0<ы трэці перакур Мікола “стральбой” займаецца ^звесці канцы з канцамі. ^Конка кажа, што ад сквапнасці яго служба не ўда- ^ца. Вось, као не паскупіўся, паставіў каму трэба раз- другі. тядзіш і чалавекам стаў бы. Хоць бы пад пенсію кэпасаду узбіуся.
Дык яны, - злаваўся Мікола, - за адзін вечар з’ядуць і выжлукцяць на дзесяць маіх акладаў.
А ты не ўсіх запрашай, — падказала жонка. — Атопькі самых-самых. Прыкінуў Мікола адзін раз - многа. Скараціў. Мнага- вата Падрэзаў яшчэ разок. Дзесяць чалавек. Тут ужо «руці не круці, хоць так, хоць гэтак, а без іх, кроў з носу, * абысціся. Пасля доўгіх і бурных спрэчак Мікола э жонкай ра- шылі, што возьмуць пяць пляшак “Крышталевай”, тры 1 «аньяку, бутэльку шампанскага, прыстойную закусь Падлічыў Мікола, колькі грошыкаў ляснула I эапа- ^ваў на бяссоніцу. Моташна — столькі грошай убухаў Чі атрымаецца што путнае? Хто яго ведае Перад прыходам гасцей МІкола строга папярэдзіў ^ку. каб тая на закусь асабліва не налягала I ні ў яму ме пярэчыла Маўчала. як рыбіна на талерцы ўваліліся ў хату гуртам, уручылі гаспадыні оу- гваздзікоў. – “Сядайце эа стол, дарагія госцейкі, ~ , ?«»ПЯЦЬ эмрочнага ц ^ньячок, — скрыгатнуў зуоамі плу с-алосц» падумя» м«°- ‘ Ч. г 3 гарэлкі пачаць. - са зл«^ Пвп-о абввўшы вачыма гасцей, гол®с^ГОу Я пазаўчора Ньячоù Усв Н,П *П. поыемнжу пачуў ЫтаЎ Не, па радые. гэта. НйЛівай яоім» Пяі ‘есн’ка - Можа Ді •хоць** хтояговвді ‘’мухінзнееядомаі йЦЬ «улаком па стаі |КЖЬіН®Ра’ __ _ вось, - Прамоаі шматзначны позірк — бяда. Пазаўчора цеп Яна санітаркай прац пятнаццаць чалавек з ўСе-мужчыны Мала. трымаў лозірк на гапо спектыўныя Эх-ма, жі
Вы весяліцеся, — рэктар. — А мне трэба За дырэктарам, вьг зу, па адным разышліс Аўсянік быў эадавоі зэканоміў: адна пляшк скага толькі і раэышліс Вы аб кар’еры пыта< Аўсянік намеснікам заг У загадзе аб павышэні чыў, за што такая ласка пад увагу арганізатарсі эканомнасць**. доктар нейкі казаў, што ў каньяк дабаўляюць саба- чую мачу.
Для чаго? - Мухін адсунуў ад сябе чарку з бурш- тынавай вадкасцю. Гэта ж самае зрабілі I астатнія
А пранцы яго ведаюць, - на гэты раз радасна аы- гукнуў Мікола і краем вока заўважыў, як жонка пасуну- лася ў кухню. - Ды піце выù Чаго ўжо там. Мухін у адзін кубак зліў каньяк з чарак.
3 усіх вінаў, - разліваючы па фужэрах шампанс- кае, - сказаў Мухін, - яно - каралева… Чокнуліся.
Каралева то каралева, - нагнаўшы на твар сур’ёз- ную міну, раскрыў рот Аўсянік. - Памятаеце, як двац- цаць гадоў таму на нашым заводзе трое жанчын па- мерлі. Кажуць, нібыта ад каралевы гэтай.
Даўно гэта было, - філасафічна прамовіў Мухін, але бачна было, што ён раздумвае: піць альбо не.
Усялякае можа здарыцца, - падкрэсліў Аўсянік. - Каб чалавек ведаў, з якога боку бяды чакаць… Наліта, дык вып’ем. Выпілі. Але не ўсе. Госці ўперыліся вачыма ў бу- тэльку з “Крышталёвай”. Намеснік начальніка рашуча адкаркаваў пляшку, разбулькаў па чарках і пранізліва-пякучым позіркаы праняў Аўсяніка.
М-да, - задумліва прамовіў Аўсянік, пастукаўшы відэльцам па бутэльцы э гарэлкай. - Губіць гэта сясг- рыца нашага брата. Ой, ліха яе матэры, як губіць. Па- заўчора сустракаю Васіля Панасавіча… Вось, Вы яго не ведаеце. Святлейшую галаву меў чалавек. Разум- нейшых не сустракаў. Спіўся. Абарванцам цяпер ходэіць Форменны апушчэнец Ай-яй-яйù Такі чалаве« I хто вінаваты? - Мікола павольна абвбў вачыма пры- сутных. - Яна, халера Гарзлкаù Вып’ем жа, дараля гос- цейкіù Дарапя госці выпілі Не сказаць. каб э алдай, але 1 ахвотай невялікай Мухін наогул ні да чога не дакрануУ ся Сядзеў і моўчкі разгпядаў свае пазногці Хтосыі’ паглядаў на гадзіннік, нехта, як перад сканчэннем сее- ту, дэталёва вывумаў абстаноўку пакоя ЦОСІ’. “ ’ірнмошу Ауг.янін I тціц>в>лв >– -ла - ^жтэнвчны ПО>,РК - Двходэяць людэі Ад гарэлю У бмда Пвзаўмора цОт ка э Саратявэ пісьмо прь^СЛЭЛ^ 0н« самітаркай працуе у МОрГў. ПіШЭ ‘ПЭ ДЭВСЛЦ^” ^нэццаці» мялавек** **зз** **дзень** **апіваюцца”’.** **Сз^гг?** **Свят1** **I ус®** **“** **мужмымы Малідыя** **Здаровыя** **Ьооь** **эы.** **— ф^імяу** **лоэірк ня** **галоўным інжымеру,** **мамесніку.** **—** **лер- оактыўмыя Эх-ма, жыць** **Оы** **ды жыць** **-** **Вы** **чяся лІцеся, —** **рагттам падняўся э^аа стапа** **ды-** **Ртр** **-** **А мме трэба** **ісці.** **Служба, раэумееце** **Уозд** **лвлвхл’ п За дырэктарам, вытрымаўшы дылламатыммую лаў- В па адмым раэышліся і астатмія госці. Аўрямік Оыў задаволены I намальства памэстава/ і ысамоміў: адма пляшка гарэлкі і паўбутэлыо шампак- скага толькі і раэышліся. Вы аб кар’еры пытаецеся? Прасумуўся* Стаў Мікопа ^ўсянік мамеснікам эагадмыка па гаспадар-»ай чжгтцы ^вадэе аб паеышэнні дырэктар спецымлына адш«а за іхгго такая ласка напаткала Міколу ‘Пры ма«о«ы ■^д увагу арганіэатарскія здольнасці і мадэаымаіытую і ^агвьж^^. — — Перад самай Яўген Курапата цжлянку “Алмаэа дамі браў трохі. ства палезе э крь Па вопыту вед на ХВІЛІН пяідь-д гжты раэ памалі б адымаў стружку” нарыхтоўку карш дэмры, згорбіўся прымасціцна на і «ртыкалышмыма** **- Ты чаму Нуі’** ■ **М**ашыма сатс ”»т» ** Аму~у, Ад - Ну і хгтруга Яма ўжо н® ад »-«ж ^бвдабрапася А я эадаволек ■онха ме прачыі

« Назад Далей »

Зборнікі: Паэзія Прыдруцця