🚧Восеньскія пажары

Міхась Радоўскі

На балотах журааінааы пажар - Восоньскі апошні, шчыры дар Паўз дарог, пасля дажджоў рабых. Не згасае полымя рабін I нічым ужо не затушыць У лясах прыдруцюх эерасы Так, сыне, шпарчэй твае коні, Хоць я не спыняю сваіх Няхай жа ніхто не дагоніць Коней крылатых тваіх

Ніхто не дагоніць, Ніхто ме дагоніць Коней тваіх! Ды толькі сёння ўранні Пачуў я, як сын мой, хлапмук, Коней сваіх паганяе Праз той жа у росах луг. Звінеў яго голас на гонях, Пакуль зусім не заціх - НІхто не дагоніць. НІхто не дагоніць Коней маіхі.

« Назад Далей »

Зборнікі: Паэзія Прыдруцця