Змяркаецца рана увосень

Сяргей Грахоўскі

Сяргей Грахоўскі на
Ведах беларускіх

Змяркаецца рана увосень,
Ha травах трымціць сівізна,
I як бы табе не жылося,
Спяшайся, працуй дацямна.

А ноч загалосіць вятрамі,
Лісты зашуршаць па сцяне,
Ілбом прытуліся да рамы
I зорку нагледзь у акне.

А можа далёкі агеньчык
У змроку за поўнач дрыжыць.
I хтосьці галосіць і енчыць
У гора на самай мяжы.

Спяшайся праз вецер і кручы,
Праз топкую багну лагчын.
Пастукай, каб словам гаючым
У горы людскім памагчы.

У кожнага ў свеце дарога
Кароткая, ведаеш ты,
Таму не шкадуй ні для кога
Сваёй дабраты.