🚧Ключы

Віктар Хаўратовіч

Не зачыняйце дзверы на замю, Не захінайце вокны нпорамі, - Няхай часцей заходзяць дружбап, Глядзяць у шыбы месяц з эорамі. Няхай да вас, як промень, ідучы. Заўсёды дабрыня у сэрцы селіцца. Ад шчасця вам перадаю ключы. Што выкаваў я ў вогненнай мяцеліцы /|а/»й / н/ум аягллы раяку Прамана услажмуў ма •** У лужмнах пялам Іду млсусгр«< я аясме I ноаы дмма влаю Ня голым голлі сімяау Оышэй бяроэка ўэмоацв Тралача жаўранак

Жыву I поўніць пасмяй лроомь I цэлы дэамь гудэе шаша I лаласа для ўэлату. I шчасцом поўміцца душа. I поўны дзонь турботаў

« Назад Далей »

Зборнікі: Паэзія Прыдруцця