«Я веру рыфмаванаму радку...»

Навум Гальпяровіч

Я веру рыфмаванаму радку,
Нібыта маці ды і сябру веру.
I лёсы нашы, нібы тыя дзверы,
He зачыняюцца переда мной пакуль.

Хай, можа, старамоднасцю яго
Зноў папракне сучаснік іранічны,
Я ведаю, што для мяне не знікне
Яго высокай мужнасці агонь.

Ён для мяне пачатак і выток,
Працяг жыцця і вечны дух шукання,
I хочацца, каб хоць адзін радок
Застаўся тут, калі мяне не стане.